บทสวดมนต์ คาถาอุณหิสสวิชัย

หลายท่านคงเคยได้ยินชื่อคาถานี้ และบางท่านอาจเคยสวดมาแล้ว คาถานี้ได้ชื่อว่า คาถากันตาย เหตุที่ได้ชื่ออย่างนั้นเพราะมีเรื่องเล่าว่า (เรื่องนี้ไม่มีในพระไตรปิฎกและคาถานี้ก็ไม่มีในพระปิฎกด้วย)

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จประทับยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เพื่อโปรดอดีตพระพุทธมารดาที่เกิดเป็นเทพบุตรที่สวรรค์ชั่นดุสิต ขณะนั้น มีเทพบุตรองค์หนึ่งชื่อสุปติฏฐิตะ กำลังจะหมดบุญและจุติไปเกิดในนรก 1 แสนปี พ้นจากนรกแล้วจะต้องไปเกิดเป็นสัตว์ 7 ชนิด ชนิดละ 500 ชาติ จากนั้นจะตายไปเกิดเป็นคนหู และตาบอด อีกอย่างละ 500 ชาติ สุปติฏฐิตะเทพบุตร รู้เช่นนั้น ก็กลัวต่อผลกรรมที่ตนจะได้รับและไม่อยากตาย จึงได้เข้าไปขอให้พระอินทร์ช่วย แต่พระอินทร์ไม่รู้จะช่วยอย่างไร จึงพาไปเฝ้าพระพุทธเจ้าและทูลขอให้พระพุทธองค์ช่วย

พระพุทธเจ้าทรงตรัสถึงสาเหตุที่สุปติฏฐิตะจะต้องไปเกิดในนรก เป็นเพราะ
1) บุญมี่ทำไว้หมดลง
2) กรรมชั่วที่เคยทำไว้ตามมาทัน

กรรมที่สุปติฏฐิตะเทพบุตรทำไว้ก็คือ ในสมัยที่เป็นมนุษย์เขาเป็นพรานป่าฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเป็นประจำ นอกจากนั้นเขายังเป็นคนอารมณ์ ร้าย เคยดุด่าและทุบตีทำร้ายพ่อแม่ของตน เท่านั้นยังไม่พอเขายังดุด่าพระสงฆ์องค์เณรและไม่สนใจในการทำบุญด้วยเห็นว่าเทพบุตรนี้ยังไม่หมดบุญและอายุขัยก็ยังไม่สิ้น อยู่ในวิสัยที่จะช่วยได้ หากเขาได้ทำความดีเพิ่มบุญให้กับตนเองเขาก็จะมีชีวิตยืนยาวเป็นเทพบุรุษต่อไปได้

ลำดับนั้น พระพุทธเจ้าถึงได้มอบบทสวดบทหนึ่งให้แก่เทพบุตร ขึ้นต้นด้วยคำว่า อัตถิอุณหิสสะวิชะโย ทรงเน้นย้ำให้เทพบุรุษสวดบริกรรมเพื่อเจริญสติเป็นประจำตลอดเจ็ดวัน ปรากฏว่า เมื่อสุปติฏฐิตะได้เริ่มสวดบริกรรมคาถาอุณหิสสวิชัย ร่างกายที่เคยเศร้าหมองไม่ผ่องใส กลับมีรัศมีเจิดจรัสยิ่งกว่าแต่ก่อน ซึ่งเป็นนิมิตหมายว่า เขาจะไม่ตายและจะมีอายุยืนยาวไปต่อไปอีกนาน กล่าวกันว่าท่านจะมีอายุไปถึงยุคของพระศรีอาริย์พุทธเจ้า และจะได้บรรลุธรรมเป็พระอรหันต์ในยุคนั้น

จากเรื่องราวความเป็นมาทั้งหมดนี้ ทำให้คาถาอุณหิสสวิชัย ได้ชื่อว่าเป็นคาถากันตาย

คำถามคือ คาถาอุณหิสสวิชัย สวดกันตายได้จริงหรือ คำตอบ คือจริง แต่ไม่ใช่กันตายได้ทั้งหมด

พระพุทธศาสนจำแนกสาเหตุแห่งการตายเอาไว้ 4 อย่างคือ

1) ตายเพราะหมดอายุ
2) ตายเพราะหมดบุญ
3) ตายเพราะหมดอายุ หมดบุญพร้อมกัน
4) ตายเพราะมีเหตุเข้ามาตัดรอน

ทั้ง 4 อย่าง การสวดมนต์สามารถต่ออายุได้ใน 2 กรณี คือ ตายเพราะหมดบุญ และตายเพราะอุบัติเหตุ หรือมีเหตุเข้ามาตัดรอน คือมนต์สามารถป้องกันอันตรายได้

ในกรณีของสุปติฏฐิตเทพบุตรนี้ จะตายเพราะบุญหมด ดังนั้น เมื่อพระพุทธเจ้าแนะนำให้สวดคาถาอุณหิสสวิชัย เจริญสติตลอด 7 วัน บุญของเขาได้เพิ่มมากขึ้น จึงทำให้เขาไม่ตายแล

คาถาต่ออายุ ป้องกันความตาย

บทสวดต่ออายุ ป้องกันอันตรายจากสิ่งชั่วร้าย ป้องกันการตายก่อนเวลา

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

อัตถิ อุณ๎หิสสะ วิชะโย ธัมโม โลเก อะนุตตะโร
สัพพะสัตตะหิตัตถายะ ตัง ต๎วัง คัณหาหิ เทวะเต
ปะริวัชเช ราชะทัณเฑ อะมะนุสเสหิ ปาวะเก
พ๎ยัคเฆ นาเค วิเส ภูเต อะกาละมะระเณนะ วา
สัพพัส๎มา มะระณา มุตโต ฐะเปต๎วา กาละมาริตัง
ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุขี สะทา
สุทธะสีลัง สะมาทายะ ธัมมัง สุจะริตัง จะเร
ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุขี สะทา
ลิกขิตัง จินติตัง ปูชัง ธาระณัง วาจะนัง คะรุง
ปะเรสัง เทสะนัง สุต๎วา ตัสสะ อายุ ปะวัฑฒะตีติ.

คำแผ่เมตตาแก่ตนเอง

อะหัง สุขิโต โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้ามีความสุข
นิททุกโข โหมิ
ปราศจากความทุกข์
อะเวโร โหมิ
ปราศจากเวร
อัพยาปัชโฌ โหมิ
ปราศจากอุปสรรคอันตราย
และความเบียดเบียนทั้งปวง
อะนีโฆ โหมิ
ปราศจากความทุกข์กายทุกข์ใจ
สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิ
รักษาตนให้รอดพ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด.

ใจความสำคัญ : อุณ๎หิสสวิชัย หลวงปู่พุทธทาสได้ให้ความหมายไว้ว่า ธรรมที่เป็นดุจผ้าประเจียดคุ้มครองตนให้พ้นจากภัยต่างๆ

อานุภาพ : มีอานุภาพ ๔ ประการ คือ ๑) ให้รอดพ้นจากโทษที่เกิดจากพระราชา อันหมายถึงคดีความต่างๆ ๒) คุ้มภัยจากอมนุษย์ และเพลิงไหม้เผาผลาญ ๓) คุ้มภัยจากเสือร้าย นาค และสัตว์มีพิษต่างๆ ๔) ต่ออายุขัยผู้ที่ยังไม่ถึงคาดได้

ประวัติ : สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จประทับบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เพื่อโปรดเทพบุตรอดีตพุทธมารดา ขณะนั้น สุปติฏฐิตเทพบุตรรู้ว่าตนกำลังจะหมดบุญแล้วไปเกิดในนรกหนึ่งแสนปี พ้นจากนรกแล้วจะต้องไปเกิดเป็นสัตว์ ๗ ชนิด ชนิดละ ๕๐๐ ชาติ จากนั้นจะไปเกิดเป็นคนหูหนวกและตาบอดอีกอย่างละ ๕๐๐ ชาติ ก็กลัว ไม่อยากตาย จึงทูลให้พระพุทธเจ้าช่วย พระพุทธเจ้าทรงมอบบทอุณ๎หิสสวิชัยให้ไปสวด เจริญสติตลอด ๗ วัน ส่งผลให้สุปติฏฐิตเทพบุตรมีอายุยืนยาวถึงยุคของพระศรีอารยเมตไตรยพุทธเจ้า และจะได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในยุคนั้น

ที่มา : สันนิษฐานตามมติของอาจารย์เสถียร โพธินันทะว่าดัดแปลงจาก “อุษณีวิชัยธารณี” พระสูตรในคัมภีร์ฝ่ายมหายาน

ประยุกต์ใช้ : หัวใจสำคัญที่ทำให้สุปติฏฐิตเทพบุตรไม่ตาย ท่านระบุไว้ในบทสวดมีอยู่ ๒ ประการ คือ ๑) สุทธะสีลัง สะมาทายะ (สมาทานศีลและรักษาให้บริสุทธิ์) ๒) ธัมมัง สุจะริตัง จะเร (ประพฤติธรรมให้สุจริต คือให้เหมาะสมและเกิดผลอันดีงาม) กล่าวให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ ต้องมีศีลและธรรมคู่กัน เพราะใครก็ตามที่รักษาศีลและปฏิบัติธรรมให้ดีงามแล้ว ศีลและธรรมนั้นย่อมรักษาคุ้มครองให้อยู่รอดปลอดภัย
อายุยืนยาว